ธุรกิจส่วนตัว กับเงินเก็บ 8 หลัก

9 thoughts on “ธุรกิจส่วนตัว กับเงินเก็บ 8 หลัก”

1. (มาต่อค่ะ จะพยายามให้จบในคืนนี้)

   จนในที่สุดเราก็เรียนจบในระยะเวลา 4 ปีเป๊ะ ตอนนั้นเราอายุ 22 ปี ช่วงที่เราเรียนจบ ตอนนั้นทางบ้านก็เตรียมตามตัวให้กลับบ้าน ทางพ่อก็เตรียมจะฝากงานให้ทำ เตรียมจะให้ไปสอบเพื่อรับราชการเหมือนกับพ่อ เราเองคิดว่ามันไม่ใช่ละ เราไม่เคยดูถูกงานทุกชนิด แต่สำหรับเรา เราเห็นพ่อรับราชการมา 25 ปี ไม่เห็นมีอะไรเป็นของตัวเองนอกจากบ้านพักตำรวจ แต่เรามองดูแม่เราที่ทำอาชีพค้าขายส่งเราจนเรียนจบ ซื้อบ้านเดี่ยว ซื้อรถยนต์ เรารู้สึกว่ามันต่างกัน

   พอเราเรียนจบปุ๊ป ยังไม่ทันที่จะรับปริญญา เรารีบชิงทำงานก่อนเลย เพราะเราเคยพูดไว้แล้วว่าถ้าเรียนจบเราจะไม่ขอเงินที่บ้านใช้อีก เราไปสัมภาษณ์งานที่แรกก็ผ่านเลย และได้ทำงานตรงกับสายที่เรียน คือได้ใช้ภาษา เงินเดือนเราสตาร์ท 10,000 บาท ไม่รวมค่าคอมมิชชั่น ซึ่งก็ถือว่ามาตรฐานสำหรับตอนนั้น ต้องบอกก่อนว่าเราเป็นคนที่หัวไว เรียนรู้ได้เร็ว และเป็นคนที่มีความคิด เราจึงทำงานได้เป็นที่พอใจของเจ้านาย เพื่อนร่วมงานและเจ้านายมักจะชมว่าเราเรียนรู้งานได้เร็วกว่าคนอื่นๆ

   เงินเดือนเดือนแรกเราให้พ่อกับแม่หมดเลย และเดือนที่สองเราทำได้ไม่ถึงเดือนเราก็ตัดสินใจลาออก สาเหตุหลักคือเราไม่ชอบที่ที่ทำงานไม่มีระบบ และชอบใช้ให้เราทำอะไรที่ไม่ใช่หน้าที่ของเรา อย่างเช่นให้เดินไกลๆให้ไปส่งปณ. หรือหลังเลิกงานให้ช่วยขนของ ย้ายของ โดยไม่ให้ค่า OT หรือบางวันเราเลิกงานก็จะมืดแล้วยังใช้ให้เราไปซื้อของที่ใช้ที่ห้าง เรารู้สึกเหมือนโดนเอาเปรียบเลยลาออกดีกว่า

   มาถึงงานที่ 2 ของเรา งานนี้เราทำเพราะถ้าไม่ทำจะไม่มีเงินใช้แล้ว ต้องรีบทำฆ่าเวลา นั่นคือ SALE ของฟิตเนตแห่งหนึ่งที่มีชื่อเสียง งานนี้เราทำได้แค่ 1 วัน เราก็ลาออกเลย เพราะเราเองก็ไม่คิดว่างานจะเป็นทำนองนี้ คือทั้งวันที่เราทำงานคือต้องนั่งโทรหาลูกค้าเป็น 100 เป็น 1,000 เพื่อชวนให้มารับกิฟท์วอเชอร์เล่นฟิตเนสฟรี คือเราโทรไปมีแต่คนด่าเรา วางสายใส่เรา และถึงแม้ว่าเงินเดือนจะดีแค่ไหน เราก็ไม่ไหว วันเดียวเราก็หายไปเลย

   มาถึงงานที่ 3 ของเรา (งานสุดท้ายก่อนทำธุรกิจของตัวเองแล้ว) เราเป็น Call center ของโทรศัพท์ค่ายหนึ่ง ซึ่งเราผ่านการอบรมมาเป็นเดือนและได้ลองทำงานจริงอีก 1 เดือนกว่า เงินเดือนตอนนั้น 12,000 บาท ซึ่งเป็นงานที่ไม่ได้ตรงกับสายที่เราเรียนมาเลย และไม่ใช่งานในฝันที่เราอยากทำ แต่เราก็ทำมันได้ดี

   เพราะการเป็น Call Center มันก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่ใครๆคิด เราต้องอยู่กับระบบมากมาย ตอนนั้นที่เราทำเราเองก็รู้สึกว่าเราถึงทำงานได้ดีและไวกว่าคนอื่นๆ ถึงขั้นที่หัวหน้าไม่ให้เรารับโทรสัพท์ให้มานั่งเทรนด์คนอื่นๆแทน บวกกับเรานั่งมองดูเพื่อนร่วมงานเราแต่ละคน บางคนก็ไม่ได้จบป.ตรี ทำให้เราคิดได้ว่าเราทำงานที่มันลดศักยภาพตัวเองเกินไปรึเปล่า

   ตอนนั้นเราก็เริ่มอยากมีรายได้พิเศษ เราชวนพี่สาวเราขายเสื้อผ้าพรีออเดอร์จากประเทศจีน ต้องบอกก่อนว่าพี่สาวเราก็ไม่มีรายได้ แค่ช่วยแม่ขายของ และขอเงินแม่กินไปวันๆเหมือนกัน ที่เราลองทำตัวนี้ดูเพราะว่ามันไม่มีต้นทุน

   เราเลยลองเปิด facebook ขึ้นมาสำหรับขายของ และพยายามหาแต่ของที่ตัวเองคิดว่าสวย และชอบมาลงให้เยอะที่สุด การตลาดเราไม่มี แต่ร้านเราก็เป็นที่รู้จักและขายดี เรายอมรับว่าเรากับพี่ตั้งใจทุ่มเทให้เวลากับมันมากๆ นอนตี 4- ตี 5แทบทุกวัน เรากับพี่สาวดีใจและตื่นเต้นมากๆ เดือนแรกๆมีลูกค้าออเดอร์สูงถึง 70000-80000 บาท

   เราและพี่สาวสนุกกับมันมาก ทุกครั้งที่มีเสียง sms แจ้งเงินโอนเข้ามาเรามีความสุขมากๆ เราไปทำงาน call center เวลาที่ว่างลูกค้าไม่โทรมา เราก็จะนั่งรับออเดอร์ หาเสื้อผ้าสวยๆมาลงขาย

   แต่….ธุรกิจของเรามันก็ไม่ได้สวยหรูแบบที่เราคิด คนสั่งของเราจำนวนมากก็จริง แต่ของที่เวลาออเดอร์ไป ส่วนใหญ่จะหมด หรือส่งมาผิดสี ทำให้กำไรเราไม่ได้มากอย่างที่เราบวกลบคูณหารเอาไว้ เราต้องโอนเงินคืนลูกค้าบางคน ตอนนั้นเราก็เฟลนิดๆนะคะเพราะของที่เราสั่งจากทางหน้าเว็บเวลาเราเห็นสินค้าจริงแล้วก็ไม่ได้คุณภาพ ไม่สวย

   ตอนนั้นเราจึงตัดสินใจทำเสื้อผ้าพร้อมส่ง ตอนนั้นเราไม่มีเงินเลย ที่บ้านเราก็มีปัญหาด้านการเงิน พี่สาวเราเลยไปยืมเงินเพื่อนสนิทมาลงทุน 5,000 บาท เราสองคนก็ไปเดินแพลตินั่มเลยค่ะ เดินเลือกเสื้อผ้าสวยๆมาขาย เงิน 5000 ซื้อได้ไม่เยอะหรอกค่ะ เราซื้อแค่แบบละ 1 ตัวเอง จากนั้นเราก็สมัคร facebook อันใหม่มาเพื่อขายสินค้าพร้อมส่ง และเอาไปโพสแจ้งลูกค้าเก่าให้เค้าทราบกัน ปรากฏว่าเราขายได้ สนุกเลยค่ะ คือตอนนั้นดีใจมากๆ

   เราเองก็ยังทำงานประจำอยู่นะคะเป็นช่วงเดือนที่ 2 พอดี ก่อนไปทำงานเราก็จะตื่นเช้าหน่อยเพื่อนั่งรถเมลล์ไปแวะเติมของที่แพลตินั่มมาให้ลูกค้า หรือบางวันได้กะเช้า พอเลิกงานก็จะรีบนั่งรถเมลล์มาเติมของแล้วกลับหอพัก เหนื่อยมากๆ แต่ก็ภูมิใจสุดๆ จนเรามาได้ทำงานกะที่ต้องเลิกเที่ยงคืนทุกวัน ทางบริษัทจะมีค่ารถแท็กซี่ให้เบิกได้วันละ 300 บาท ตอนนั้นเราเลยมีความคิดที่จะซื้อรถยนต์เป็นของตัวเอง เพราะสำหรับเราการนั่งแท็กซี่กลับคนเดียวมันอันตรายมาก

   ตอนนั้นเงินเดือนเรา 12,000 แต่เรากลับตัดสินใจซื้อรถยนต์มือสองผ่อนเดือนละ 9,xxx บาท ไม่มีเงินดาวน์ เงินที่เราขายของได้มันยังไม่เยอะหรอกค่ะ เพราะเราเพิ่งขายได้ไม่กี่อาทิตย์เราก็ตัดสินใจซื้อรถเลย บวกกับไฟแนนซ์เห็นเราทำงานได้ไม่ถึง 3 เดือนเลยต้องขอเงินล่วง 2 เดือน เพื่อเป็นหลักประกันว่าเราจะสามารถผ่อนมันได้ เรากับพี่สาวก็รู้สึกว่ารถมันจำเป็นเพราะเวลาที่เราไปซื้อของที่แพลตินั่มเนี่ย ต้องยกของหนักๆข้ามสะพานลอยไปเรียกแท็กซี่ ซึ่งแท็กซี่หายากมากเลย บางวันฝนก็ตก เรารู้สึกว่ามันลำบากมากถ้ามีรถคงสบายกว่านี้

   และแล้ว ในที่สุดก็มาถึงวันที่เราตัดสินใจ “ ลาออก “ (ขอเวลาพิมต่อแปปนึงนะคะ จะให้จบภายในคืนนี้ค่ะ )
   —————————————————————————-

   Log in to Reply

2. ในที่สุดก็มาถึงวันที่ตัดสินใจ “ ลาออก “ คือตอนนั้นหลังจากที่ได้ผ่านการทดลองงานแล้ว ทางบริษัทก็จะส่งเราไปทำงานที่อื่น ซึ่งมีอยู่ 2 สำนักงาน เพื่อนร่วมงานเราทุกคนได้ไปทำที่หนึ่งซึ่งใกล้และเดินทางสะดวก แต่เรากลับได้ไปทำอีกที่หนึ่งเพียงคนเดียวซึ่งไกลจากที่พักของเรามาก ทั้งที่ก่อนจะเข้ามาทดลองงานทางบริษัทได้แจ้งไว้แล้วว่า หากทดลองงานเสร็จทุกคนจะได้ไปทำงานประจำที่นี่นะ

   แต่เรากลับไม่ได้ไปทำตามที่บอกไว้ เราเองเลยรู้สึกไม่พอใจ เลยมีความคิดที่จะลาออก วันนั้นพอรู้เรื่องก็ปรึกษาใครหลายๆคน ก็ไม่มีใครแนะนำให้เราลาออกนะ เพราะเรามีภาระที่ต้องผ่อนรถ และธุรกิจเสื้อผ้าที่เราเพิ่งเริ่มทำก็ยังไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง แต่สุดท้ายเราก็ลาออกเลย วันรุ่งขึ้นเราก็ไม่ไปทำงานเลย ไม่สนใจว่าถ้าทนทำอีกไม่กี่วันก็จะได้รับเงินเดือน

   พอเราลาออก เราก็มาทำตรงนี้เต็มที่ มีเวลาให้กับงานตลอดเวลา ธุรกิจของเราค่อยๆโตขึ้น จากเราขายได้แบบละ 1 ตัว กลายเป็น 10 ตัว 20 ตัว 50 ตัว (ต่อ 1 แบบนะคะ) ยอดขายเราสูงขึ้นเรื่อยๆ เราเหนื่อยมาก เรายังเช่าหอพักอยู่เลย เราต้องยกของหนักๆขึ้นหอพัก (ไม่มีลิฟท์) ซึ่งเป็นห้องขนาดเล็ก นั่ง QC แพ็คของ และขนของไปส่งที่ปณ. ทำกันแบบนี้ทุกๆวัน

   เพราะพี่สาวเราจะขึ้นมาช่วยเราได้แค่อาทิตย์ละ 2 วัน ตอนนั้นรู้สึกเหนื่อยแต่มีความสุขที่ได้เห็นเงิน เราทำงานหนักจนน้ำหนักเราลงไป 5 kg. เพราะไม่มีเวลากินข้าว
   ในทุกๆเวลาของเรามีแต่ งาน งาน งาน เพื่อนเราเวลาแวะมาหาเราที่หอพักจะตกใจว่าทำไมเรายุ่งจัง ทำไมต้องแบกพัสดุจำนวนมากไปเองคนเดียวแบบนี้

   ช่วงนี้เรามีเงินเก็บก้อนแรก 200,000 บาทแล้วค่ะ กลับกลายเป็นช่วงที่มีคนดูถูกเรา ซึ่งเราไม่เคยลืม ว่ามีผู้ใหญ่คนนึงเคยดูถูกว่างานที่เราทำมันเป็นอาชีพค้าขาย ไม่มีหน้ามีตา ทำไมไม่เรียนต่อปริญญาโทแล้วหางานดีๆทำ

   แต่ตอนนั้นเราภูมิใจเล็กๆกับสิ่งแรกที่เราทำคือผ่อนบ้านแทนแม่ และพยายามเติมเต็มสิ่งเล็กๆน้อยที่ครอบครัวเราขาด อย่างเช่น “ ทีวีจอแบนขนาดใหญ่ “ แม่เล่าให้ฟังว่า ครั้งแรกที่พ่อเข้ามาเห็นทีวีในบ้าน (พ่อเมานิดๆ) พ่อบ่นน้อยใจชีวิตกับแม่แล้วร้องไห้ ว่ารับราชการมา 20 กว่าปีไม่เคยมีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน แต่ลูกสาวเพิ่งจบปริญญาตรีไม่กี่เดือนมีเงินซื้อของแบบนี้เข้าบ้านแล้ว ตอนนั้นเราฟังแล้วร้องไห้ และคิดว่าจะพยายามเติมเต็มในสิ่งที่ครอบครัวเราขาด
   T_T

   ต่อๆ ยอดขายเราสูงขึ้นเรื่อยๆเหมือนขั้นบันได อย่างที่บอกว่าเราทำเพียงคนเดียว พี่สาวจะขึ้นมาช่วยอาทิตย์ละ 2 วัน ตอนนั้นเป็นช่วงที่เรากำลังมีแฟนใหม่ (แฟนเก่าเราไม่มีบทบาทในการช่วยเราทำมาหากินแม้ซักครั้ง เพราะเค้ารวย เราเลยไม่ได้พูดถึงนะคะ แต่เรามีแฟนตลอดค่ะ )

   ตอนเราเจอกับแฟนใหม่เรามีเงินเก็บประมาณ 7 แสนแล้วค่ะ พอขายดีขึ้นห้องที่อยู่มันเริ่มเล็กเกินไปแล้ว เราเลยไปเช่าคอนโดเดือนละ 18,000 อยู่ เป็น 2 ห้องนอนค่ะ ตอนนั้นเสียดายค่าเช่านะคะ แต่คิดว่าเป็นการเช่าเพื่อทำงาน เราอยู่กับแฟน และแฟนเราช่วยเราทำงานตลอด ทุกอย่าง

   เราอยากจะบอกว่าคู่ชีวิตที่ดีสำคัญมากๆนะคะ พอมีคนที่ช่วยเรา เป็นเพื่อนคู่คิดเราในทุกๆเรื่อง มันทำให้งานออกมาดี ทุกวันนี้คอนโดนั้นเป็นความทรงจำที่ดีมาก เราไม่เคยลืมเลยว่ามันเป็นที่ที่เหนื่อยที่สุด แฟนเราช่วยเราส่งข้อความสรุปยอดโอนให้ลูกค้า ทำตั้งแต่หัวค่ำ ได้นอน 7 โมงเช้า พอแฟนเราหลับ เราก็ตื่นมาแพคของส่งลูกค้า นั่งตอบข้อความ แฟนเราก็ไปช่วยเราซื้อของ ยกของ ตอนนี้เราไม่ต้องยกของหนักๆเองอีกต่อไปแล้ว

   ในที่สุด เราก็มีผู้ช่วยแพคของ 1 คน เรายังจำได้ดี ตอนนั้นเป็นช่วงที่ยอดขายเราพุ่งสูงมาก (แต่ยังไม่สูงสุดนะคะ) คืนวันอาทิตย์เป็นวันที่โหดร้ายที่สุด เพราะยอดเงินเข้าเยอะ และของที่ต้องแพ็คส่งเยอะเนื่องจากอั้นจากวันศุกร์เสาร์อาทิตย์มาส่งวันจันทร์ เราและแฟนจะนั่งเช็คยอดเงินและลงออเดอร์กันทั้งวัน และแบ่งเวลามาแพ็คของกับผู้ช่วยตอนหัวค่ำจนถึงประมาณตี 3 เราก็ให้แฟนเราไปนอนส่วนเรากับผู้ช่วยแพ็คกันต่อจนถึง 7โมงเช้า ไม่ต้องถามเลยว่าเหนื่อยและปวดหลัง ง่วงนอนขนาดไหน

   พอไปรษณีย์เปิดปุ๊ป เราก็ปลุกแฟนเราให้แฟนเรารีบไปส่งของ ส่วนเราก็ยังนั่งแพ็คของต่อ พอแฟนเราส่งเสดก็มาเอาของเพิ่มไปส่ง เนื่องจากรถเราคันเล็กค่ะทุกได้ไม่หมด

   ใน 7 วันเรากับแฟน ไม่มีเวลาทำอย่างอื่น ตัดขาดโลกภายนอก ทำแต่งาน เพราะกำลังบ้างานแบบสุดๆ เพื่อนชวนไปไหนไม่เคยไป จนเพื่อนค่อยๆห่างออกไป เพราะรู้ว่าเรายุ่งมากจริงๆ ถามว่าทำงานตรงนี้มีอุปสรรคมั้ย มีแน่นอนค่ะ ขายดีขนาดนี้ และเราเป็นคนเครียดง่าย ถ้าเจอลูกค้าวีน ตอบช้า ตอบไม่ทัน ส่งของผิด จิก ด่า เราจะจิตตกเลย

   ในที่สุดยอดขายเราพุ่งสูงสุดอยู่ที่ 200-300 ตัวต่อแบบแล้วค่ะ (แต่ไม่ใช่ทุกแบบค่ะ) คอนโดเราทั้งสามห้อง (ห้องนอน 2 ห้องนั่งเล่น 1 ) เต็มไปด้วยเสื้อผ้า ไม่มีทางจะเดิน นอนรอบกองเสื้อผ้า เราเลยมีความคิดที่จะกู้เงินซื้อบ้านเพื่อทำเป็นออฟฟิต เพราะคิดเสียดายเงินที่เช่าคอนโด เอามาผ่อนบ้านจะดีกว่าจะได้มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน

   ตอนนั้นไม่คิดว่าจะกู้ผ่าน เพราะอายุแค่ 23 ปี และเป็นธุรกิจทางอินเตอร์เนตไม่มีความมั่นคง แต่สุดท้ายก็กู้ผ่านไม่มีอุปสรรคใดๆค่ะ เพราะเงินเข้าออกบัญชีเยอะมาก และมีที่มาที่ไป เวลาเราไปขอสเตทเม้นท์เนี่ย มันเยอะจนระบบเค้าแฮงค์ไปเลยค่ะ

   เราย้ายมาอยู่ที่บ้าน (ออฟฟิต) และพยายามทำงานให้เป็นระบบมากขึ้น โดยจ้างพนักงานเพิ่มอีก 2 คน รวมเป็น 3 คนแล้วค่ะ เราเริ่มสบายขึ้นนิดนึง แต่ถึงมีพนักงานแล้ว เราก็ยังช่วยแพ็คของ และช่วยตอบอินบ๊อกเหมือนเดิม เพราะงานมันเยอะมากมีพนักงาน 3 คนก็ยังไม่ทัน

   ตอนนี้เราเริ่มคิดๆๆๆ ว่าจะทำยังไงให้กิจการเราโตมากกว่านี้ ลำพังเอาสินค้าที่แพลตินั่มมาขาย มันเริ่มไม่พอแล้ว เพราะเราซื้อทีนึงเยอะมาก แต่แพลตินั่มเอามาจำนวนต่อแบบไม่เยอะ ถึงเราจะตัดสต็อกมาหมดเลย แต่ก็ไม่พอขาย มันรู้สึกว่าขายไม่มันส์เลย ทั้งที่ลูกค้ายังมีความต้องการมาก แต่สินค้ากลับมีไม่พอ

   แฟนเราเลยหาข้อมูลที่จะบินไปซื้อของที่จีนเอง ในที่สุดเราก็ตัดสินใจบินไปจีนครั้งแรก >> (ขอเล่าต่อพรุ่งนี้นะคะ ขอโทดด้วยค่ะ ง่วงมาก )
   ——————————————————————-

   Log in to Reply

3. ต่อๆๆๆค่า ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

   เราบินจีนครั้งแรกเราเลือกไปทัวร์แม่ค้าค่ะ จริงๆเราติดต่อคาร์โก้ใหญ่ๆไว้หลายที่ แต่แต่ละที่ ignore เราด้วยการบอกค่าขนส่งแพง (ค่าขนส่งทางจีนคิดเป็นกิโล) ที่เค้าบอกแพงเพราะว่าเราเป็นเจ้าใหม่และไม่รู้ว่าเราจะซื้อเยอะมั้ย ถึงเราประมาณไปแล้วว่าจำนวนเยอะ เค้าก็ยังไม่เชื่อถือ ดังนั้นเราเลยเลือกที่จะไปทัวร์แม่ค้าก่อนเพราะคิดค่าขนส่งเท่ากัน และไม่บังคับว่าจะต้องซื้อเยอะ เน้นพาไปดูสถานที่มากกว่า

   ครั้งแรกเราตื่นเต้นที่ได้เห็นสินค้าบางแบบที่เราเคยขายแขวนอยู่ที่ตลาดค้าส่งที่จีน ทำให้เราทราบต้นทุนตั้งแต่ตอนนั้นเลย แต่บอกเลยว่าครั้งแรกเราเองก็ไม่ประทับใจ ทั้งเหนื่อย มีอุปสรรคมากมาย ไกด์ก็ต่อราคาไม่เก่งราคาบางทีเท่ากับราคาส่งที่แพลตินั่มเลย เวลาซื้อของเสดเราต้องมานั่งแพคใส่กระสอบเองทั้งเหนื่อยและร้อน ไปเดินครั้งแรกเราเจอแม่ค้าแพลตินั่มร้านที่เราเคยซื้อเดินเลือกของอยู่เหมือนกันค่ะ

   สรุปไปครั้งแรกเหมือนไปหาประสบการณ์ เรามีอุปสรรคปัญหามากมาย เช่น ส่งของมาไม่เหมือนแบบ ปนสีมามั่วซั่ว สั่ง 1 สี ส่งมา 4 สี แต่อยากให้ลองไปกันนะคะถ้ามีโอกาส เราไปครั้งเดียวสมองเราพลุ่งพล่านมาก เหมือนมันได้เห็นอะไรหลายอย่าง เห็นลู่ทางในการหาเงิน ตอนเรานั่งเครื่องขากลับเราคุยกับแฟนตลอดจนถึงไทยเลยค่ะ ว่าจะทำแบบนู้น แบบนี้ มันรู้สึกเหมือนตัวเองมีเป้าหมาย

   ครั้งต่อๆไปเราเลือกคาร์โก้ที่มีชื่อเสียงและคนส่วนใหญ่ใช้กันแล้วค่ะ ยอมจ่ายค่าน้ำหนักต่อกิโลแพงหน่อย พอเค้าเห็นว่าเราสั่งซื้อเยอะจริง เค้าก็ปรับค่าส่งให้เท่ากับเรทแม่ค้าที่แพลตินั่มค่ะ คราวนี้เรามีประสบการณ์หลายๆอย่างจากครั้งก่อนแล้ว เราอยากจะบอกว่า มีไกด์ดี ชีวิตก็ดีค่ะ

   เราโชคดีที่เจอไกด์ที่ดี เก่ง ฉลาด รักษาผลประโยชน์ให้เรา อย่างเช่น ต่อราคาให้ถูกที่สุด เพราะไกด์ของคาร์โก้ใหญ่เค้าจะทราบราคาดีว่าสินค้าตัวนี้ต้องซื้อราคาที่เท่าไหร่ เนื่องจากเค้าต้องพาลูกค้ามาเดินตลาดแทบทุกวัน และสมมุติเราไปถามราคาเสื้อตัวนึง 38 หยวน เค้าก็จะบอกเราว่าแบบนี้อีกร้านก็มีนะ 25 หยวนเอง

   ซึ่งถ้าเรามากับคนอื่นเราคงไม่ทราบและซื้อ 38 หยวนไปแล้วค่ะ และข้อดีของการใช้บริการคาร์โก้ใหญ่คือบริการดี ทำงานเป็นระบบ เราไม่ต้องเหนื่อยทำอะไรเลย เดินสั่งของสวยๆและก็เอาแต่บิลกลับมาค่ะ ไกด์ที่บอกคือไกด์ของคาร์โก้นะคะ และเราก็ใช้คนเดิมมาจนถึงทุกวันนี้ค่ะ

   การบินไปจีนของเราทำให้ธุรกิจโตขึ้นมาก เมื่อเราได้ไปเลือกของแปลกใหม่ด้วยตัวของเราเอง รวมถึงออกแบบ เลือกผ้า เลือกวัสดุเอง บางแบบที่เราสั่งตัดจากที่จีน เราขายดีมากจนรีออเดอร์แล้ว รีออเดอร์อีก รวมๆแล้วแบบนั้นขายไป 1500 ตัวได้ค่ะ สำหรับเราขายปลีกได้เท่านี้ถือว่าเยอะมาก เราพยายามเป็น ผู้นำ มากกว่า ผู้ตาม ที่เราใช้คำว่าพยายาม เพราะสำหรับคำว่าแฟชั่น บางอย่างเราก็ต้องตามเช่นกัน

   เราโชคดีมากที่ได้ทำในสิ่งที่เราชอบ ทำในสิ่งที่เรารัก เพราะเราเป็นคนชอบแต่งตัวมาก ชอบมิกซ์แอนด์แมต ชอบดัดแปลงเสื้อผ้าตัวเองตั้งแต่อยู่มหาลัยละ เราฝันไว้ตั้งแต่ตอนเรียนอยู่แล้วว่าถ้าเรียนจบจะเปิดร้านเสื้อผ้า แต่ก็คิดว่าคงเป็นแค่ความฝัน ไม่คิดว่าฝันจะเป็นจริง

   หลักเกณฑ์ในการเลือกของมาขาย เราแค่เลือกในแบบที่เราชอบ แบบเห็นแล้ว ปิ๊ง ชอบ เราเป็นคนที่เห็นของปุ๊ป(หมายถึงบางแบบนะคะ) จะมีเซ้นส์อยู่ในใจเลย ว่าตัวนี้จะได้ยอดนะ จะขายดีมากนะ จากนั้นสมองเราก็จะรีบคิด คำนวณว่าจะทำยังไงให้ลงของได้เร็วที่สุด ลงก่อนคนอื่น

   ต้องนำเทรนด์ให้ได้ ที่ต้องกลัวลงหลังคนอื่นเพราะอย่าลืมว่า ถ้าสินค้าที่จีนมี แพลตินั่มก้มีเช่นกันค่ะ สมองเราจะไม่ว่างเลย ประมวลผลตลอด ชั้นจะเอาไปแมตกับอะไร ถ่ายรูปตรงไหน และจะทำการตลาดก่อนลงสินค้าด้วยการใส่รีวิวเหมือนไปเที่ยวนู่น นี่ นั่น เพื่อให้ลูกค้าเห็นผ่านตา หรือมาเม้นว่า สวยค่ะ จะมีมั้ยคะ ถ้าเราเห็นว่ากระแสเริ่มดี เราจะรีบสั่งรีออเดอร์สินค้าเพิ่มไว้ก่อนเลยค่ะ จะได้มีสินค้าพร้อมส่งให้กับลูกค้าเยอะๆ

   ทำไมเงินเก็บถึงก้าวกระโดดไว ทั้งที่เสื้อผ้าที่เราขายไม่ได้มีมูลค่าสูงมากมาย ถึงแม้จะขายในจำนวนที่มาก >>>> ขอพิมพ์แปปนุง
   —————————————————————————

   Log in to Reply

4. ทำไมเงินเก็บถึงก้าวกระโดดไว ทั้งที่เสื้อผ้าที่เราขายไม่ได้มีมูลค่าสูงมากมาย ถึงแม้จะขายในจำนวนที่มาก >>>> น้ำขึ้นให้รับตักค่ะ สำนวนนี้ใช้ได้เลย ตอนที่ร้านเรากำลังบูม มีฐานลูกค้าเยอะ เราหยิบจับอะไรก็เป็นเงินเป็นทองค่ะ เราเลือกที่จะขาย “ สินค้าตามกระแส “ โดยที่พยายามเป็นผู้นำนะคะ ไม่ใช่ทำตอนที่เริ่มโลวแล้ว

   เราเลือกขายสินค้าที่มีมูลค่าสูงขึ้นและผลตอบแทนที่มากขึ้น แต่ทั้งนี้สินค้าเหล่านั้นเราต้องได้ทดลองและมั่นใจว่าดีจริงๆ เพราะลูกค้าประจำเค้าเชื่อใจเรา เราจะทำให้เค้าผิดหวังไม่ได้ สินค้าตามกระแส เราเองขายความจริงใจ พูดตรงๆ เลยทำให้ธุรกิจเป็นไปด้วยดี มีการแนะนำบอกต่อ แต่สินค้าตามกระแสมาไวไปไวค่ะ

   ดังนั้นนอกจากขายเสื้อผ้าแล้ว สมองเรายังต้องแล่นอยู่ตลอดเวลา เพื่อจะหยิบจับหาอะไรใหม่ๆเข้ามาอยู่ตลอด เราเหมือนคนที่ทำงานตลอดเวลา แม้กระทั่งก่อนนอนก็จะคิดเรื่องงานจนหลับ หลับแล้วก็จะฝันถึงงาน ตื่นมาก็ทำงาน ขนาดไปเที่ยวต่างจังหวัด ไปต่างประเทศ หรืออยู่กับเพื่อนๆเราก็ยังทำแต่งาน ถึงขนาดที่เพื่อนชวนคุยก็ไม่ว่างคุย

   เราอยากจะบอกว่า เรายังไม่ใช่คนที่ประสบความสำเร็จอะไรนะคะ เราก็ยังเป็นแม่ค้าคนนึงที่ยอดขายก็ผันไปตามสภาพเศรษฐกิจ ที่ไม่ได้มีความมั่นคงอะไร เราก็กำลังมองหาอะไรที่มั่นคงทำอยู่เหมือนกันค่ะ ยังมีโปรเจ็คอะไรหลายๆอย่างที่แพลนเอาไว้

   สุดท้ายที่เขียนมาทั้งหมด มันไม่ใช่เรื่องของ “ ตัวเลข “ ในบัญชีอย่างเดียวนะคะ ตัวเลขไม่ว่าจะกี่หลักไม่ใช่ความสุขในชีวิตเราทั้งหมด เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุด คือเราภูมิใจ เราภูมิใจที่พ่อแม่เราเล่าเรื่องของเราให้เพื่อนฟังด้วยความภูมิใจ เราภูมิใจที่เพื่อนๆเราเล่าเรื่องของเราให้พ่อแม่เค้าฟังด้วยความภูมิใจ

   และสุดท้ายยยยยย

   *****ขอบคุณแม่ ไม่ต้องอธิบายแล้วว่าอะไรบ้าง
   *****ขอบคุณพ่อ ถ้าพ่อมาอ่านไม่ต้องน้อยใจเลย เพราะลูกได้อะไรจากพ่อมาเยอะมาก ทั้งความคิดที่พ่อปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก พ่อนิสัยยังไงลูกเป็นแบบนั้น ทุกวันนี้ลูกฉลาดทันคนเหมือนพ่อ
   *****ขอบคุณพี่สาวที่เป็นผู้ช่วย เป็นเลขาที่ดี รองรับได้ทุกสภาพอารมณ์
   *****ขอบคุณพี่สาวอีกคนและแฟนพี่ที่ช่วยกันทุกครั้งที่ต้องการความช่วยเหลือ
   *****ขอบคุณแฟนที่ดี ที่ผ่านความยากลำบากมาด้วยกัน ขอบคุณที่เป็นเพื่อนคู่คิดที่ดี และเป็นส่วนที่สำคัญที่ทำให้มีวันนี้
   *****ขอบคุณเพื่อนรักทุกๆคน อธิบายเป็นตัวอักษรไม่ได้เช่นกัน
   *****ขอบคุณพนักงานทุกคนทั้งคนที่ยังทำอยู่ และคนที่ลาออกไปแล้ว ทุกคนมีส่วนร่วมที่สำคัญค่ะ
   *****ขอบคุณช่างภาพที่มีส่วนร่วมในทุกวันนี้เช่นกัน ทำงานด้วยกันมายาวนานจริงๆ
   ***** ขอบคุณลูกค้าทุกๆคนจริงๆค่ะ
   ***** ขอบคุณเงิน 5,000 จากเพื่อนพี่สาวไม่เคยลืมบุญคุณจริงๆ

   Log in to Reply

5. ปัจจุบัน
   -เรากำลังส่งพ่อเรียนปริญญาโท
   -เรามีเงินเดือนให้พ่อและแม่ใช้ทุกเดือน

   มีอะไรที่อยากจะบอกไว้
   สุขภาพสำคัญมาก เงินไม่สามารถซื้อสุขภาพที่ดีได้ เราจะยกตัวอย่างให้ฟัง
   -ก่อนหน้านี้พ่อเราป่วยหนัก เป็นโรคที่ต้องให้อาหารทางจมูก ปากเบี้ยว พูดไม้รู้เรื่อง พี่สาวเราพูดกับเราประโยคนึงว่า
   “ พอบ้านเราการเป็นอยู่ดีขึ้น มีเงินมากขึ้น พ่อก็มาเป็นแบบนี้เนอะ “ ตอนนั้นทำให้เราคิดอะไรได้หลายๆอย่างมาก แต่ปัจจุบันพ่อเราหายปกติแล้วค่ะ และตัวเราเองก็เช่นกันก็พยายามแบ่งเวลา แยกงานออกจากชีวิตส่วนตัว แบ่งเวลาไปเที่ยวเล่น ผ่อนคลายบ้าง และดูแลสุขภาพให้มากขึ้น

   ขอบคุณที่ติดตามอ่านจนจบนะคะ หวังว่าจะสร้างแรงบันดาลใจให้คนที่กำลังท้อแท้ ไม่รู้ว่าชีวิตจะทำอะไรดี ได้เจอความฝันและลงมือทำ สู้จนประสบความสำเร็จนะคะ หาไอดอลประจำตัวไว้ซักคน อย่างเราเองเราดูหนังเรื่องเฒ่าแก่น้อยมากกว่า 5 รอบ เราอ่านหนังสือของคุณตัน ทุกเล่ม ข้อคิดอันไหนที่เราสนใจเราจะอ่านซ้ำๆท่องให้มันขึ้นใจ

   เราขออนุญาตไม่บอกชื่อเพจ ไม่ใบ้ และไม่ตอบชื่อเพจ ทางหลังไมค์ด้วยนะคะ เพราะกระทู้นี้เราไม่ได้สร้างมาเพื่อการตลาดใดๆทั้งสิ้น หวังว่าจะเข้าใจจุดประสงค์ที่แท้จริงของเรานะคะ และขอบคุณพื้นที่ดีๆที่ให้แบ่งปันเรื่องราวชีวิตค่ะ ขอบคุณค่ะที่มา pantip.com/topic/32535488

   คงจะพอได้ไอเดียจากบทความนี้บ้าง ไม่มากก็น้อยนะครับ
   สรุปคือ ธุรกิจส่วนตัว ที่น่าสนใจลงทุน ใครอยากทำธุรกิจส่วนตัวเล็กๆ ลงทุนน้อย
   ควรเลือกทำใน สิ่งที่เราชอบ ทำในสิ่งที่เรารัก แล้วสิ่งอื่นๆก็จะตามมาทีหลังครับ
   ————————————————-

   Log in to Reply

6. จากส่วนหนึ่งของ บทความ อายุ 26 ปี ธุรกิจส่วนตัว กับเงินเก็บ 8 หลัก นะครับ
   อ้างถึง “แต่สำหรับเรา เราเห็นพ่อรับราชการมา 25 ปี ไม่เห็นมีอะไร เป็นของตัวเองนอกจากบ้านพักตำรวจ แต่เรามองดูแม่เราที่ทำอาชีพค้าขาย
   ส่งเราจนเรียนจบ ซื้อบ้านเดี่ยว ซื้อรถยนต์ เรารู้สึกว่ามันต่างกัน”

   สาเหตุที่คนจนยิ่งจน คนรวยก็ยิ่งรวยยิ่งขึ้นนะครับ
   อ่านได้จากบทความนี้นะครับ
   +++ คนจนยิ่งจน คนรวยยิ่งรวย +++
   นายโรเบิร์ต รีช รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงาน
   ในสมัย ประธานาธิบดี คลินตัน กล่าวว่า
   ในศรษฐกิจยุคใหม่ ที่มีรายได้ ที่ไม่อาจคาดเดาได้
   รายได้มีแค่สองทางเท่านั้น คือ ทางด่วน กับทางช้าเท่านั้น
   มันไม่มี ทางระหว่างกลางเลย…
   http://www.job.matethai.com/hope/%E0%B8%84%E0%B8%99%E0%B8%A3%E0%B8%A7%E0%B8%A2%E0%B8%A2%E0%B8%B4%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%A3%E0%B8%A7%E0%B8%A2/

   Log in to Reply

7. ธุรกิจทำเงิน
   ธุรกิจทำเงินแห่งยุค อาชีพทำเงินที่มาแรงที่สุด!
   สวัสดีครับ วันนี้เว็บงานเรา มีเรื่องราวเกี่ยวกับ ธุรกิจทำเงิน รวย รวย รวย ^^
   ธุรกิจที่ ลงทุนต่ำ ทำง่าย กำไรดี อาชีพทำแล้วรวย เงินได้จริง
   108 ไอเดียทำมาหากิน สำหรับคนที่ อยากทําธุรกิจส่วนตัว มาฝากกันครับ

   http://www.job.matethai.com/business/makemoney/

   Log in to Reply

8. รวม 108 อาชีพทำเงินล้าน สร้างรายได้ รวย อย่างได้ผลจริง!
   รายได้มหาศาล ไม่ได้ถูกสร้างจาก การทำงานหนัก
   (อย่างเช่น กรรมกร ถึงจะทำงานหนักเท่าไหร่ ก็ไม่มีวันรวย
   เพราะถ้า การทำงานหนักแล้ว ทำให้รวยได้ กรรมกรก็คงจะเป็น
   คนที่ร่ำรวยที่สุด ไปแล้วครับ…)

   สิ่งสำคัญของ การสร้างรายได้ อย่างมหาศาลคือ
   มันถูกสร้างด้วยความรู้ การทำงานอย่างชาญฉลาด และความพยายาม!
   http://www.job.matethai.com/%E0%B8%A3%E0%B8%A7%E0%B8%A1%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%B5%E0%B8%9E%E0%B8%97%E0%B8%B3%E0%B9%80%E0%B8%87%E0%B8%B4%E0%B8%99/

   Log in to Reply

9. อาชีพเสริมและอาชีพคืออะไร + อาชีพเสริม ขายอะไรดีที่สุด
   รวมข้อมูลเกี่ยวกับ 108 อาชีพเสริม สร้างรายได้ เยอะแยะมากมาย!!!

   เพื่อนๆ รู้ไหม แม้แต่ขยะ เรายังเปลี่ยน เป็นเงินได้!

   http://www.job.matethai.com/%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%B5%E0%B8%9E%E0%B9%80%E0%B8%AA%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%A1/

   Log in to Reply